W
imię Boga Miłosiernego, Litościwego!
Kilka lat temu zachodnie media obiegła historia pewnej Marokanki, urodzonej w
Niemczech, która wyszła za mąż za Marokańczyka. Także w Niemczech. Małżeństwo
nie było udane do tego stopnia, że mąż maltretował kobietę. Obywatelka
niemiecka, zwróciła się o pomoc do niemieckiego sądu, który zapewnił jej bezpieczeństwo
uruchamiając potrzebne procedury, ale odmówił jej szybkiego rozwodu z powodu
małżeńskiej przemocy. Sędzina orzekła,
iż oczywistym jest, że mąż korzysta z prawa bicia żony zgodnie z tym, co
nakazuje mu jego religia. Miała na myśli wers 34 czwartej sury Koranu.[1]
1. Według prawa marokańskiego przemoc domowa jest
zabroniona, mimo, iż prawo dotyczące spraw rodzinnych jest o szariat oparte.
2. Przedstawiciele wymiaru
sprawiedliwości państwa neutralnego religijnie, postawili się w roli specjalistów
nakazów objawionych w tekstach
religijnych, przekraczając swoje kompetencje. Jak komentuje to prof. Hryniewicz Niewierni uczą wiernych, jak
mają wierzyć!
3. Bo wcale nie jest oczywiste, że Koran daje mężczyźnie takie
prawo…
Fragment
wersetu dający rzekomo mężowi prawo do przemocy
w tłumaczeniu Bielawskiego na język polski brzmi:
…I napominajcie te, których nieposłuszeństwa się boicie,
pozostawiajcie je w łożach i bijcie je (ibribuhunna)!
Klasycy prawa muzułmańskiego
dawali mężowi prawo do uderzenia żony po zaistnieniu warunków wspomnianych w wersie: nieposłuszeństwo, zaniechanie czynności seksualnych, które nie
zmieniły nieprawego zachowania kobiety. Nawet ci zaznaczali jednak, że bicie żony nie
może mieć nic wspólnego z maltretowaniem - uderzenie nie może być silne,
nie może być wymierzone w twarz, nie może zostawić śladu. Ma ono upadlać
kobietę w sposób psychiczny, nie zaś stosując prawdziwą fizyczną przemoc.
Niektórzy uczeni muzułmańscy dając pożywkę zachodnim mediom instruowali
nawet jak żonę bić należy, aby nie zostawić śladu i nie skrzywdzić jej „za
bardzo”.
JEDNAK CZY NAPARWDĘ BÓG POZWALA MĘŻCZYŹNIE NA
TAKIE UPADLANIE KOBIETY?
Współczesna retoryka
muzułmańska często różni się od tego klasycznego podejścia. Analiza sunny w
połączeniu z językową analizą wspomnianego wersu prowadzi do stwierdzenia, że
bicie kobiet jest w islamie zakazane.
PO PIERWSZE. Analiza sunny:
Współczesna retoryka
muzułmańska wskazuje na to, iż uznanie pozwolenie na bicie kobiety staje w
opozycji do sunny Proroka Muhammada (ﷺ), który miał mówić np.:
Nie bijcie służebnic Allaha!
Niektóre kobiety przybyły z
wizytą do członków mojej rodziny, skarżąc się na swoich mężów bijących je – oni
nie są najlepszymi spośród was![2]
Przekazał
Mu'awiyah al-Qushayri: Poszedłem do Apostoła Boga (ﷺ) i zapytałem: Co rozkazujesz nam w sprawie naszych żon? Powiedział:
dajcie im jedzenie takie samo jakie macie dla siebie, ubierzcie je tak (tak
samo dobrze) jak ubieracie siebie i nie bijcie ich i nie obrażajcie ich. (Sunan Abu-Dawud, Book 11,
Marriage (Kitab Al-Nikah), Number 2139)"
Prorok (ﷺ)
wielokrotnie miał mówić o dobrym traktowaniu kobiet, opisując owe traktowanie
jako nakaz religijny, a nawet dowód na posiadanie wiary:
Najlepsi
w swojej wierze są ci, którzy posiadają najlepszy charakter. Najlepsi z pośród
was to ci, którzy są najlepsi dla swojej żony.
Jedną z ostatnich rzeczy jaką
Prorok (ﷺ)miał przekazać muzułmanom był nakaz, który brzmiał:
Traktujcie kobiety w
najlepszy sposób
Sunny Proroka Muhammada (ﷺ) nie należy
lekceważyć. Wiemy, że obok Koranu stanowi ona źródło zasad jakich muzułmanin
powinien przestrzegać. Muhammad (ﷺ) stanowi dla nas niedościgniony
wzór wierzącego człowieka, który powinniśmy naśladować. Jeśli wierzymy w boską
naturę Koranu to nie sposób nie uznać Muhammada (ﷺ) za wzór.
Mówi o tym przecież Koran:
Wy macie w Posłańcu Boga piękny wzór - dla każdego, kto się spodziewa
Boga i Dnia Ostatniego i kto Boga często wspomina.
|
Zaprawdę, ty (Muhammadzie) jesteś obdarzony wspaniałym charakterem!
|
Czy Muhammad (ﷺ) kiedykolwiek
uderzył kobietę? Wszystkie dostępne nam źródła mówią o tym, że nigdy nie
podniósł na żadną kobietę ręki.
Prorok
nigdy nie podniósł ręki ani na kobietę, ani na dziecko.
(Muslim)
Jako
wspaniałego męża wspominały go jego żony:
Safiya
powiedziała: Nigdy nie wiedziałam kogokolwiek o lepszym charakterze niż
Wysłaniec Boga
(At-Tabarani)
PO DRUGIE. NAUKOWA ANALIZA JĘZYKOWA
WERSU
Prawo do bicia kobiet zostało
też podważone przez językową analizę Koranu przez wielu współczesnych uczonych. Przykładem jest badanie Abdul’a Hamid’a Abu
Sulayman’a, który drobiazgowo przeanalizował arabski wyraz ibribuhunna oraz
rdzeń od którego pochodzi – daraba. Udowodnił, że daraba najczęściej oznacza i
oznaczało w czasach koranicznych opuszczać lub rozdzielać się. Według wielu
interpretacja ta jest słuszniejsza, bowiem jest zgodna z sunną i podkreśla
dramatyzm dystansu, który ma zostać stworzony pomiędzy mężem, a żoną, gdy ten
postanowi opuścić łoże małżeńskie. Zdaniem Abu Sulaymana przyjęcie znaczenia daraba jako uderzenie stoi w
ewidentnej sprzeczności z Koranem, który wielokrotnie podkreśla godność kobiety jako człowieka oraz małżeństwa jako domeny harmonii, pokoju i współczucia.[3]
Analiza ta została poparta
odszukaniem innych miejsc w Koranie w których występują słowa pochodzące od
tego rdzenia.
Czy nie widziałeś, jak Bóg przytacza (daraba) jako przypowieść dobre
słowo? - ono jest jak dobre drzewo, którego korzeń jest mocno utwierdzony, a
jego gałęzie w niebiosach.
|
W tym kontekście daraba
tłumaczone jest dosłownie jako „pozostawiać przykład”.
4:94 (tłumaczenie Surdela)
O wy, którzy wierzycie! Kiedy
wyruszacie (darabtum)…
W tym kontekście
darabtum oznacza opuszczać, wyruszać
Dosłownie "daraba"
oznacza według lingwistów – odejść,
opuścić, pozostawić, dać lub poklepywać, lekko uderzać. Nigdy bić. I wcale nie
jest jasne, że to ostatnie znaczenie jest tym właściwym, szczególnie w
kontekście wielu wzmianek o tym, że wierzący mężczyzna traktuje swoją kobietę
po prostu dobrze. Uznanie, że daraba w tym kontekście oznacza opuszczać stanowi
całkiem logiczną kontynuację tego, aby z nią nie spać… wers owy może więc
sugerować separację.
PO TRZECIE. KORANICZNE
NARRACJE O TRAKTOWANIU KOBIET.
Koran wielokrotnie nakazuje
mężczyźnie dobre traktowanie własnej żony. To, że takie przekazy pojawiają się niejednokrotnie
w tekście źródłowym islamu, oznacza, iż jest to nakaz religijny. Muzułmanin
żyjący zatem według zasad swojej religii musi traktować swoją żonę w taki
właśnie sposób np.
4:19 Obchodźcie się z nimi w sposób przyzwoity
W surze drugiej znajdujemy
fragment tak przetłumaczony przez J. Surdela:
2:228
… kobiety mają prawa podobne
do tych, jakie mają wobec nich mężczyźni
Jeśli więc uznamy nawet, że
mężczyzna ma prawo uderzyć kobietę, to wg tego wersu kobieta ma prawo uderzyć
mężczyznę.
Poza licznymi fragmentami
podkreślającymi godność kobiety i potrzebę dobrego jej traktowania, Bóg w
Koranie przestrzega nawet przed nadinterpretacja pewnych zachowań.
Ci, którzy rzucają oskarżenie na kobiety cnotliwe, beztroskie, ale
wierzące, będą przeklęci na tym świecie i w życiu ostatecznym. Dla nich kara
będzie straszna
|
Nie mówiąc już nawet o czynieniu
drugiemu czegoś na co nie zasłużył
A ci, którzy obrażają wierzących i wierzące, gdy oni na to nie zasłużyli,
biorą na siebie hańbę i jawny grzech.
|
Małżeństwo jest opisane jako enklawa
spokoju, miłości i odpoczynku. Gdy w takiej definicji miejsce na przemoc?
30:21
|
I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych,
abyście mogli odpocząć przy nich; i ustanowił między wami miłość i
miłosierdzie.
|
NA MARGINESIE.
Swojego rodzaju paradoksem
jest oskarżanie islamu o wyróżnianie się prawem bicia kobiety ze względu na wers,
którego lingwistyczna analiza dostarcza nam wielu dowodów na to, że o żadne
bicie tu wcale nie chodzi podczas gdy, zapominamy, iż to Biblia daje człowiekowi prawo do ucięcia ręki małżonki (Księga Powtórzonego
Prawa 25:11-12) i wielu innych podobnych aktów.
JEŚLI
BIJESZ SWOJĄ ŻONĘ
Nie
przekonują Cię współczesne interpretacje dotyczące bicia kobiet? Nie czujesz,
że współczesne lingwistyczne projekty badawcze odbierają ci to prawo? OK… w
takim razie pochylmy się jeszcze raz nad tymi klasycznymi interpretacjami
bicia.
Klasyczne narracje sprowadzają
nas do opinii, którą przytaczam poniżej. Zaznaczam, że słowa te nie są słowami
Proroka (ﷺ). Są wypowiedzią towarzysza Proroka (ﷺ) zwanego Ibn
Abbas. Abu Ja’far Muhammad ibn Jarir
al-Tabari jeden z
najwcześniejszych komentatorów Koranu pisząc opinie na temat dwuznacznego wersu
przytacza rzekomą wypowiedź Ibn Abbasa, który mówi, iż owo bicie powinno być
biciem za pomocą siwak’a. Poniżej zdjęcie jak siwak wygląda.
Weź też pod uwagę, że Muhammad (ﷺ) zakazał
bicia kogokolwiek po twarzy.
Abu Huraira powiedział, że Wysłannik Boga powiedział:
Kiedy ktokolwiek z was walczy, powinien oszczędzić twarz przeciwnika
European Council for Fatwa and
Research – czyli jedna z tych organizacji , które daraba tłumaczą
jako bicie żony przestrzega jednak w swojej fatwie, aby nie bić żony po twarzy, ani
po intymnych, delikatnych częściach ciała, ani w taki sposób, który mógłby zranić,
lub choćby wywołać ból. (Nie ma tu wskazane, czy ból miałby być mały czy duży,
ma go po prostu nie być!)[4]
Zanim zamówisz gałązkę siwak na allegro,
po to aby delikatnie uderzyć ją w ramię … weź pod rozwagę kilka innych rzeczy:
Wysłannik
Boga (ﷺ) powiedział: Bój się
modlitwy skrzywdzonych, gdyż nie ma żadnej zasłony pomiędzy nią a Bogiem”
(Al-Bukhari)
Prorok
(ﷺ) powiedział:
Bój
się modlitwy skrzywdzonego, nawet jeśli jest niewierzący. (Ahmad)
Wysłannik
Boga (ﷺ) powiedział:
Bój
się i unikaj niesprawiedliwości i opresji. Niesprawiedliwość obróci się w
ciemność w Dniu Sądu.
(Al-Bayhaqi)
PS. Kobieta zawsze może oddać.
(2:228 … kobiety mają prawa podobne
do tych, jakie mają wobec nich mężczyźni)
NIEJASNA KWESTIA?
Skoro
werset mówiący o biciu lub opuszczaniu (w zależności od interpretacji językowej) kobiety do dzisiejszego dnia stanowi podmiot egzegezy
koranicznej, badań lingwistów i teologów i wciąż istnieją na ten temat różne
opinie to odpowiedź jest jedna – Muhammad (ﷺ) powiedział jasno, co robić w razie wątpliwości. Ty też po lekturze tego tekstu masz wątpliwości?
Nic prostszego.
Usłyszałem Wysłannika Boga (ﷺ) mówiącego “To co jest zgodne
z prawem (religijnym) jest jasne i to co jest niezgodne jest jasne. Pomiędzy
nimi są sprawy budzące wątpliwości, co do charakteru których ludzie nie mają
wiedzy. Ten kto unika rzeczy budzących wątpliwość, oczyszcza się w odniesieniu
do swojej religii i swojego honoru, a ten kto popada w sprawy wątpliwe, może
popaść w sprawy niezgodne z prawem (muzułmańskim)..." [Bukhari &
Muslim]
Siostra B.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz